กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม (กระทรวงดีอี) กำชับให้คณะกรรมการรักษาความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์ (สกมช.) เร่งดำเนินการเพื่อรับมือกับภัยคุกคามทางไซเบอร์ที่มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะในกรณีของสงครามไซเบอร์ที่อาจส่งผลกระทบต่อโครงสร้างพื้นฐานสำคัญของประเทศ จากการที่ World Economic Forum ระบุว่า สงครามไซเบอร์ถือเป็นความเสี่ยงอันดับที่ 5 ของโลกในปี 2025 ซึ่งหากไม่เตรียมพร้อม อาจนำไปสู่วิกฤตเศรษฐกิจและสังคมที่ร้ายแรง

นายประเสริฐ จันทรรวงทอง รองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงดีอี ได้เปิดเผยว่า การโจมตีทางไซเบอร์ในปัจจุบันไม่ได้จำกัดแค่การโจมตีต่อระบบสารสนเทศขององค์กรหรือหน่วยงานของรัฐ แต่ยังขยายไปถึงการโจมตีโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญ เช่น ระบบสาธารณูปโภคและภาคธุรกิจ ซึ่งอาจสร้างผลกระทบรุนแรงต่อความมั่นคงและความเสถียรภาพของประเทศ

กระทรวงดีอีจึงเน้นย้ำให้ สกมช. ร่วมมือกับหน่วยงานต่างๆ ทั้งในประเทศและต่างประเทศ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการรักษาความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์ของประเทศไทย โดยในปี 2024 ประเทศไทยได้รับการจัดอันดับจาก ITU (International Telecommunication Union) ในดัชนีความมั่นคงไซเบอร์โลก (GCI) อยู่ในอันดับที่ 7 ของโลก และอันดับที่ 4 ของภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก ซึ่งแสดงถึงความก้าวหน้าในการพัฒนาระบบความมั่นคงทางไซเบอร์ของประเทศ

นอกจากนี้ การประชุมยังมีการหารือถึงการจัดตั้งคณะอนุกรรมการด้านกฎหมายที่มีหน้าที่ตรวจสอบและกำหนดมาตรฐานความมั่นคงไซเบอร์สำหรับหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง รวมถึงการฝึกซ้อมสถานการณ์ไซเบอร์ที่มีความรุนแรงระดับวิกฤต และการปรับปรุงกฎหมายไซเบอร์ให้สามารถรับมือกับสถานการณ์ภัยคุกคามที่มีความซับซ้อนและเปลี่ยนแปลงได้อย่างรวดเร็ว

นายประเสริฐยังได้กล่าวเพิ่มเติมว่า การเตรียมความพร้อมทางไซเบอร์อย่างรอบด้านถือเป็นสิ่งที่จำเป็นและไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ โดยการวางมาตรการเชิงรุกและการเสริมสร้างความร่วมมือระหว่างภาครัฐและเอกชน รวมถึงการพัฒนาทรัพยากรบุคคลและเทคโนโลยีจะเป็นหัวใจสำคัญในการรับมือกับภัยคุกคามในยุคดิจิทัลที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว

"การเตรียมพร้อมในด้านไซเบอร์ไม่ใช่แค่การป้องกันภัยคุกคามในปัจจุบัน แต่ต้องมองไปข้างหน้าและเตรียมรับมือกับภัยคุกคามในอนาคต โดยการปรับกลยุทธ์อย่างต่อเนื่องเพื่อรักษาความมั่นคงและความปลอดภัยของระบบดิจิทัลในประเทศ" นายประเสริฐกล่าวทิ้งท้าย

นอกจากนี้ ยังมีการเน้นย้ำถึงความจำเป็นในการศึกษาความเสี่ยงและภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้น รวมถึงการสร้างกฎหมายไซเบอร์ที่มีความยืดหยุ่นและทันสมัยเพื่อรองรับความท้าทายใหม่ๆ ที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต ซึ่งจะช่วยเสริมสร้างความมั่นคงและความยั่งยืนในการพัฒนาประเทศในยุคดิจิทัล