นิยายเรื่อง : ตามหารักแท้

บทที่ 3 : การพัฒนาและอุปสรรค

ในสัปดาห์ถัดมา หลังจากงานเทศกาลที่ประสบความสำเร็จ สวนผลไม้ของใบข้าวและวินเริ่มมีชื่อเสียงในหมู่บ้าน ผู้คนต่างพูดถึงคุณภาพของผลไม้ที่พวกเขาปลูก และความพิเศษที่เกิดขึ้นในสวนแห่งนี้ ใบข้าวและวินรู้สึกตื่นเต้นที่เห็นความสำเร็จของความฝันที่พวกเขาสร้างขึ้นด้วยกัน

“เราควรจะขยายสวนให้ใหญ่ขึ้นเพื่อรองรับผู้คนที่มาที่นี่” วินเสนอในวันหนึ่ง ขณะที่เขานั่งอยู่กับใบข้าวที่มุมสวน

“ใช่! ฉันคิดว่าถ้าเรามีพื้นที่มากขึ้น เราจะสามารถปลูกผลไม้หลากหลายชนิดได้” ใบข้าวตอบด้วยความกระตือรือร้น

ทั้งสองเริ่มวางแผนขยายสวนผลไม้ แต่การขยายพื้นที่ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด พวกเขาต้องติดต่อเจ้าของที่ดินข้างเคียงเพื่อขอเช่าหรือซื้อที่ดินเพื่อเพิ่มพื้นที่สำหรับสวนของพวกเขา

“เราต้องทำการตลาดให้มากขึ้นเพื่อให้ผู้คนรู้จักสวนของเรา” วินกล่าวต่อ “ฉันคิดว่าเราควรจัดกิจกรรมที่น่าสนใจมากขึ้นในสวน”

“ใช่! เราควรเชิญเชฟมาแสดงการทำอาหารจากผลไม้สดที่เราปลูก” ใบข้าวเสนอ

ทั้งสองตัดสินใจวางแผนกิจกรรมทำอาหารในสวน เพื่อสร้างความสนุกสนานให้กับผู้คนที่มาเยี่ยมชม เมื่อถึงวันกิจกรรม ทั้งใบข้าวและวินรู้สึกตื่นเต้นมาก เมื่อพวกเขาเห็นคนในหมู่บ้านมาร่วมงานกันอย่างคึกคัก

“ขอบคุณทุกคนที่มาที่สวนของเรา!” วินกล่าวในขณะที่ยืนอยู่บนเวทีเล็ก ๆ ที่จัดเตรียมไว้ “วันนี้เราจะมีการทำอาหารจากผลไม้ที่สดใหม่ ที่เราปลูกด้วยความรัก”

ผู้คนเริ่มสนุกสนานไปกับกิจกรรม การทำอาหารจากผลไม้สดที่เก็บจากสวนเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้น ทุกคนสามารถเข้ามามีส่วนร่วมในการทำอาหารและชิมอาหารที่ทำจากผลไม้สด

“นี่คือความสุขที่เราต้องการสร้าง!” ใบข้าวยิ้มให้กับผู้คนที่กำลังมีความสุข

กิจกรรมนี้เป็นที่นิยมมาก และทำให้คนในชุมชนรู้สึกเชื่อมโยงกันมากขึ้น พวกเขาเริ่มพูดถึงการจัดงานนี้เป็นประจำในอนาคต ทั้งใบข้าวและวินรู้สึกภาคภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของความสนุกสนานนี้

ในระหว่างที่พวกเขายืนอยู่ท่ามกลางผู้คน ใบข้าวรู้สึกได้ถึงความรักที่เพิ่มมากขึ้นในหัวใจของเธอ “วิน เราทำได้จริง ๆ นะ”

“ใช่! นี่คือสิ่งที่เราฝันถึง” วินตอบ พร้อมยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข

แต่ในขณะเดียวกัน ความสำเร็จนี้ก็นำมาซึ่งความกดดันใหม่ ๆ เมื่อชื่อเสียงของสวนเริ่มแพร่กระจายออกไป ก็มีความคาดหวังจากผู้คนที่เพิ่มขึ้นตามมาด้วย

“เราต้องมั่นใจว่าผลไม้ของเรายังคงมีคุณภาพสูงสุด” วินพูดกับใบข้าวในวันหนึ่ง ขณะที่พวกเขานั่งอยู่ที่โต๊ะในสวน

“ใช่ค่ะ แต่เราต้องระวังไม่ให้เราทำงานหนักเกินไป จนลืมความสุขที่เราเคยมี” ใบข้าวพูดด้วยความเป็นห่วง

“เราจะจัดการเวลาให้ดีขึ้น” วินตอบ “แต่เราต้องทำให้ดี เพราะเราต้องการทำให้สวนนี้เป็นที่รู้จักไปทั่วประเทศ”

วันหนึ่ง ขณะที่พวกเขากำลังทำงานในสวน ก็มีคนแปลกหน้ามาที่สวนของพวกเขา เขาเป็นชายหนุ่มที่ดูเหมือนจะมีอำนาจ มีท่าทางมั่นใจ และดูเหมือนว่าเขาจะมีความสนใจในสวนของใบข้าวและวิน

“สวัสดีครับ ฉันชื่อแดน เป็นเจ้าของบริษัทผลิตผลไม้ชั้นนำ” เขาแนะนำตัว “ฉันได้ยินเรื่องราวของสวนคุณและสนใจที่จะร่วมมือกัน”

“ร่วมมือยังไงครับ?” วินถามด้วยความสงสัย

“เราสามารถทำการตลาดให้คุณได้มากขึ้น เรามีช่องทางการจัดจำหน่ายที่กว้างขวาง และเราสามารถช่วยให้คุณเข้าถึงลูกค้าใหม่ ๆ ได้” แดนตอบ

ใบข้าวและวินแลกเปลี่ยนสายตากัน ก่อนที่ใบข้าวจะพูดขึ้น “เราควรจะพิจารณาเรื่องนี้ให้ดี”

“ฉันรู้ว่าการร่วมมือกับบริษัทใหญ่ ๆ อาจดูน่าสนใจ แต่เราต้องมั่นใจว่ามันไม่ส่งผลกระทบต่อคุณภาพของผลไม้ของเรา” วินกล่าวอย่างระมัดระวัง

“แน่นอน ฉันจะไม่ทำให้คุณต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้” แดนยืนยัน “ถ้าคุณต้องการ เราสามารถจัดประชุมเพื่อพูดคุยรายละเอียดเพิ่มเติมได้”

ในขณะเดียวกัน ใบข้าวก็รู้สึกไม่แน่ใจ เธอได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับบริษัทขนาดใหญ่ที่มักจะมองหาผลประโยชน์จากเกษตรกร และเธอกลัวว่าความฝันของพวกเขาจะถูกเปลี่ยนแปลงไป

“เราจะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้” ใบข้าวพูด “แต่เราขอเวลาในการพิจารณา”

แดนยิ้มให้และบอกว่า “แน่นอน ฉันจะรอคำตอบจากคุณ”

หลังจากที่แดนจากไป ใบข้าวและวินนั่งคุยกันเกี่ยวกับข้อเสนอของเขา

“คุณคิดว่าเราควรจะร่วมมือกับเขาหรือเปล่า?” วินถาม

“ฉันไม่แน่ใจค่ะ ฉันไม่อยากให้สวนของเราถูกควบคุมโดยบริษัทอื่น” ใบข้าวตอบ

“ฉันก็รู้สึกเหมือนกัน แต่เราก็ต้องการการสนับสนุนเพื่อให้สวนของเรายิ่งใหญ่ขึ้น” วินกล่าว “เราต้องหาทางออกที่ดีที่สุด”

ในวันต่อมา ใบข้าวและวินตัดสินใจที่จะออกเดินทางไปยังตลาดในเมืองเพื่อสำรวจความเป็นไปได้ใหม่ ๆ ในการตลาดและดูว่าผู้คนในเมืองตอบสนองต่อผลไม้ของพวกเขาอย่างไร

“เราควรไปหาผู้ค้าส่งหรือเปล่า?” ใบข้าวถามในขณะที่พวกเขาเดินเข้ามาในตลาดที่พลุกพล่าน

“ใช่! นั่นเป็นแนวทางที่ดี” วินตอบ “ถ้าเราไปที่นั่น เราอาจจะเจอกับผู้คนที่สามารถช่วยเราได้”

เมื่อพวกเขาเดินไปที่ตลาด ทั้งคู่รู้สึกตื่นเต้นกับการได้เห็นผู้คนมากมายที่มาช Einkaufen ผลไม้จากเกษตรกรต่าง ๆ และได้เห็นการจัดแสดงผลไม้ที่สวยงาม

“ดูสิ! ผลไม้ที่นี่น่าสนใจมาก” ใบข้าวพูดพลางชี้ไปที่ผลไม้หลากหลายชนิดที่ถูกจัดวางอยู่บนแผง

ทั้งสองเริ่มเดินสำรวจและพูดคุยกับผู้ค้าที่ขายผลไม้ เพื่อตรวจสอบตลาดและเรียนรู้เกี่ยวกับกลยุทธ์การขายของพวกเขา

“เราสามารถเรียนรู้จากพวกเขาได้มาก” วินพูดเมื่อพวกเขานั่งพักในคาเฟ่ใกล้ ๆ

“ใช่ค่ะ และมันทำให้ฉันมั่นใจมากขึ้นว่าเราสามารถทำได้” ใบข้าวตอบ

หลังจากใช้เวลาในตลาด ทั้งสองกลับมายังสวนและเริ่มวางแผนใหม่ พวกเขาตัดสินใจที่จะเริ่มต้นทำการตลาดของตัวเองมากขึ้น และเพิ่มการจัดกิจกรรมในสวนเพื่อดึงดูดผู้คนมากขึ้น

“เราสามารถเปิดคอร์สสอนทำอาหารจากผลไม้” ใบข้าวเสนอ “หรืออาจจะมีเวิร์กช็อปปลูกผลไม้”

“นั่นเป็นความคิดที่ดี!” วินตอบ “เราสามารถเชิญคนในชุมชนมามีส่วนร่วม และทำให้พวกเขารู้จักสวนของเรามากขึ้น”

ในช่วงสัปดาห์ถัดมา ใบข้าวและวินเริ่มทำการตลาดของสวนมากขึ้น โดยการจัดทำโบรชัวร์และเปิดเผยข้อมูลในโซเชียลมีเดีย พวกเขาเริ่มดึงดูดผู้คนเข้ามายังสวนอย่างต่อเนื่อง

“นี่คือการเริ่มต้นที่ดี” ใบข้าวยิ้มเมื่อพวกเขาเห็นคนมาเยี่ยมชมสวนมากขึ้น

แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีความกดดันจากแดน เจ้าของบริษัทผลิตผลไม้ที่เข้ามาชักชวนพวกเขา พวกเขารู้สึกถึงความกดดันในการตัดสินใจที่จะร่วมมือหรือไม่

“เราต้องทำให้แน่ใจว่าเราตัดสินใจอย่างรอบคอบ” วินพูด

“ฉันไม่อยากให้บริษัทอื่นเข้ามาควบคุมสิ่งที่เราสร้างขึ้นมา” ใบข้าวกล่าวอย่างหนักใจ

“เราเพียงแค่ต้องทำให้แน่ใจว่าเราไม่สูญเสียตัวตนของเรา” วินตอบ

ทั้งคู่รู้ว่าพวกเขาต้องคิดให้ดีและไม่รีบร้อนในการตัดสินใจ แต่ทุกอย่างกลับซับซ้อนขึ้นเมื่อความนิยมของสวนเริ่มเพิ่มขึ้น และมีผู้คนมากมายเข้ามาเยี่ยมชม พวกเขาเริ่มรู้สึกถึงความรับผิดชอบที่เพิ่มขึ้น และรู้ว่าพวกเขาต้องตัดสินใจอย่างรวดเร็ว

“เราควรจะจัดประชุมกับแดนอีกครั้งเพื่อหารือเกี่ยวกับข้อเสนอของเขา” วินแนะนำ

“ฉันตกลง” ใบข้าวตอบ “แต่เราต้องมีความชัดเจนเกี่ยวกับสิ่งที่เราต้องการ”

ในวันที่นัดหมายกับแดน ใบข้าวและวินพยายามอย่างดีที่สุดในการสื่อสารความต้องการของตนและความกลัวที่พวกเขามีเกี่ยวกับการร่วมมือ

“เราต้องการให้สวนนี้เป็นของเรา” ใบข้าวเริ่มพูด “และเราไม่อยากให้คุณมีอำนาจเหนือการตัดสินใจในสวน”

แดนพยักหน้า “ฉันเข้าใจความกังวลของคุณ และฉันยินดีที่จะปรับปรุงข้อเสนอเพื่อให้คุณรู้สึกสบายใจ”

หลังจากการพูดคุยที่มีความกดดันในครั้งนั้น ใบข้าวและวินกลับมาที่สวนพร้อมความคิดมากมายในหัวใจ พวกเขารู้ว่าการตัดสินใจเกี่ยวกับอนาคตของสวนจะเป็นสิ่งที่ท้าทาย

“เราจะต้องทำให้แน่ใจว่าเราจะไม่สูญเสียความรักที่เรามีต่อสวนนี้” วินพูด

“ใช่ค่ะ เราต้องการที่จะสร้างสิ่งที่ดีร่วมกัน” ใบข้าวเห็นด้วย

เวลาเดินไปเรื่อย ๆ ในช่วงฤดูร้อน ขณะที่ความรักและความฝันของพวกเขายังคงเติบโต ใบข้าวและวินพบว่าความรักของพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ ในทุก ๆ วัน พวกเขาแบ่งปันช่วงเวลาที่ดีและมิตรภาพที่แน่นแฟ้นมากขึ้นในสวนผลไม้ที่พวกเขาสร้างขึ้น

แม้จะมีอุปสรรคและความท้าทายที่พวกเขาต้องเผชิญ แต่ความรักและความตั้งใจที่พวกเขามีต่อกันทำให้ทุกอย่างดูเหมือนเป็นไปได้ ในขณะที่ฤดูใบไม้ร่วงใกล้เข้ามา ความหวังและความฝันของพวกเขาก็ยังคงมีชีวิตชีวา และสวนผลไม้ที่พวกเขาสร้างขึ้นก็ยังคงเติบโตและเบ่งบานต่อไป

ตอนต่อไป