นิยายเรื่อง รักแรกพบ ณ ขุนเขา    

ตอนที่ 2: เส้นทางหัวใจกลางขุนเขา  

เช้าวันใหม่ในหมู่บ้านหนองเขียวแสงแดดส่องสว่างทั่วท้องฟ้า เสียงนกร้องบอกให้รู้ว่าชีวิตในธรรมชาติเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ต้นนอนอยู่ในบ้านพักไม้หลังเล็กที่ตกแต่งเรียบง่าย โดยมีอุปกรณ์วาดรูปเกลื่อนกลาดไปทั่ว เขาเปิดหน้าต่างให้แสงสว่างส่องเข้ามาอย่างเต็มที่ ขอบฟ้าในยามเช้าสีฟ้าครามสวยงามเหมือนภาพวาด

“วันนี้ต้องออกไปหามุมวาดภาพสวยๆ” เขาพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะหยิบแปรงและสีออกจากกล่อง มันเป็นกิจวัตรประจำวันของเขาในช่วงที่มาพักผ่อนที่นี่

หลังจากอาบน้ำและแต่งตัวเสร็จ ต้นเดินออกไปยังลานกว้างที่อยู่หน้าบ้าน เมื่อเห็นแก้วกำลังทำงานอยู่ในสวนผักเล็กๆ ต้นยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว เขาเดินเข้าไปหาหญิงสาวที่เขาเริ่มรู้สึกว่าเป็นคนพิเศษในใจ

“สวัสดีครับ แก้ว” ต้นเรียก

“สวัสดีค่ะ พี่ต้น” แก้วตอบพลางเงยหน้าขึ้นมาจากการกำจัดวัชพืช “วันนี้มีแผนไปไหนไหมคะ?”

“พี่ว่าจะออกไปวาดรูปสักหน่อย อยากหาแรงบันดาลใจใหม่ๆ” ต้นพูดด้วยรอยยิ้ม

“ไปด้วยค่ะ! แก้วอยากเห็นว่าพี่วาดรูปแบบไหน” แก้วตาเป็นประกายด้วยความตื่นเต้น

“ถ้าอย่างนั้นไปด้วยกันเลย!” ต้นยิ้มกว้าง ขณะที่แก้วเก็บอุปกรณ์ในสวนและเดินเคียงข้างเขา

สองคนเดินไปตามทางที่ทอดยาวผ่านทุ่งนาสีเขียวขจี ต้นชี้ให้แก้วดูฉากต่างๆ ที่เขาเห็น มีทั้งภูเขาและแม่น้ำที่ไหลผ่าน ทั้งสองพูดคุยและหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ทุกๆ ครั้งที่ต้นแสดงความคิดสร้างสรรค์ในภาพวาด มันทำให้แก้วรู้สึกได้ถึงแรงดึงดูดที่มีต่อกันมากขึ้น

“พี่ต้น! มันสวยมากค่ะ!” แก้วพูดขึ้นเมื่อเห็นทุ่งนาสีทองระยิบระยับในแดด

“ใช่ไหมครับ? แก้วดูเหมือนจะมีตาที่สามารถมองเห็นความสวยงามในทุกที่” ต้นตอบด้วยน้ำเสียงชื่นชม

หลังจากเดินไปสักพัก พวกเขามาถึงลำธารที่ไหลผ่านกลางป่า เสียงน้ำไหลกระทบก้อนหินดังฟังชัด ต้นนั่งลงที่ริมฝั่งและตั้งอุปกรณ์วาดภาพ แก้วนั่งลงข้างๆ มองต้นทำงานอย่างตั้งใจ

“พี่ต้นชอบวาดรูปเหรอคะ?” แก้วถามขณะนั่งดู

“ครับ วาดรูปเหมือนการเล่าเรื่องผ่านภาพ มันทำให้พี่รู้สึกมีชีวิตชีวา” ต้นตอบขณะตั้งสมาธิอยู่กับภาพวาด

“แล้วพี่วาดภาพอะไรบ่อยที่สุด?” แก้วซักถามต่อ

“มักจะวาดภาพธรรมชาติครับ บางครั้งก็เป็นคนที่อยู่รอบตัวพี่” ต้นหันมามองแก้วด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหมาย “และตอนนี้...พี่อยากวาดภาพที่มีแก้วอยู่ด้วย”

แก้วรู้สึกตัวร้อนวาบและหันหน้าหลบ เขาอาจไม่รู้ว่าเขากำลังสร้างความรู้สึกที่ทำให้ใจเธอเต้นแรงเพียงใด แต่เธอก็รู้สึกดีที่เขามองเห็นเธอในงานศิลปะของเขา

“โอเคค่ะ! แก้วจะนั่งอยู่นี่นะ” แก้วบอกพลางยิ้ม และนั่งอยู่ในท่าที่สบายตามองต้นวาดภาพ

ขณะที่ต้นเริ่มวาด เขาใช้สีเขียวเข้มในใบไม้และน้ำที่ใสเหมือนกระจกเพื่อสะท้อนความงดงามของลำธาร เขาให้ความสำคัญกับทุ่งหญ้าและต้นไม้รอบๆ และบางครั้งก็แอบมองแก้วที่นั่งอยู่

“พี่ต้น จะเป็นอย่างไรถ้าเราไปที่น้ำตกใกล้ๆ กันอีกครั้ง?” แก้วเสนอเมื่อเห็นต้นเงียบไป

“ดีเลย! เดี๋ยวพี่เก็บของก่อนแล้วไปกันเลย” ต้นตอบด้วยความตื่นเต้น

เมื่อพวกเขาไปถึงน้ำตก ต้นไม่สามารถต้านทานความงามของที่นี่ได้ น้ำตกที่พัดเอาน้ำจากยอดเขาลงมาดังสนั่นทำให้บรรยากาศรอบๆ เต็มไปด้วยความสดชื่น ต้นจัดการตั้งอุปกรณ์วาดรูปขึ้นอีกครั้ง ขณะที่แก้วนั่งอยู่ข้างๆ ดูภาพที่เกิดขึ้นจากมือของต้น

“มันสวยจริงๆ ค่ะ!” แก้วเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นต้นวาดภาพน้ำตก

“พี่อยากวาดให้ได้ความรู้สึกที่เราได้มาที่นี่” ต้นกล่าวขณะที่จมอยู่ในจินตนาการของเขา “พี่รู้สึกเหมือนอยู่ในโลกที่แตกต่างกัน”

“แก้วก็รู้สึกอย่างนั้นค่ะ เหมือนมีบางอย่างเปลี่ยนไปในใจ” แก้วพูดเสียงเบา แต่มีความจริงใจซ่อนอยู่

เมื่อวาดเสร็จ ต้นได้ส่งภาพให้แก้วดู “นี่คือสิ่งที่พี่เห็น พี่หวังว่ามันจะสื่อความรู้สึกนี้ได้”

แก้วรับภาพจากต้นและมองอย่างละเอียด “มันสวยมากค่ะ! พี่ต้นวาดได้เหมือนจริงจนน่าเหลือเชื่อ”

“ขอบคุณครับ แก้วเป็นแรงบันดาลใจให้พี่” ต้นยิ้มอย่างอ่อนโยน และแก้วก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นในใจ

พวกเขานั่งคุยกันไปเรื่อยๆ และแก้วรู้สึกว่าเธอเริ่มเข้าใจต้นมากขึ้น เขาไม่ใช่แค่ศิลปิน แต่เขายังเป็นคนที่เต็มไปด้วยความฝันและความตั้งใจ แก้วเริ่มเห็นว่าเขากำลังสร้างสรรค์โลกที่น่าสนใจด้วยความคิดสร้างสรรค์ของเขา

“พี่ต้น คิดว่าชีวิตในเมืองใหญ่เป็นอย่างไร?” แก้วถามขึ้น

“มันวุ่นวายครับ ทุกคนต้องเร่งรีบทำงาน แต่พี่ก็รู้สึกว่ามันมีบางสิ่งที่ขาดหายไป” ต้นตอบ “พี่คิดว่าความสงบและความเรียบง่ายที่นี่...มันทำให้พี่มีความสุขมากกว่า”

แก้วพยักหน้าเห็นด้วย “แก้วก็เชื่อแบบนั้นค่ะ มันทำให้เราได้สัมผัสชีวิตที่แท้จริง”

หลังจากนั้น ทั้งสองเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับความฝันในอนาคต ทั้งสองคนมีความฝันที่แตกต่างกัน แต่ก็มีจุดมุ่งหมายเดียวกัน นั่นคือการใช้ชีวิตอย่างมีความหมาย

เมื่อเย็นมาถึง ต้นและแก้วกลับไปที่หมู่บ้านโดยมีเสียงน้ำตกดังอยู่เบื้องหลัง ในใจของทั้งสองเต็มไปด้วยความรู้สึกที่พิเศษ พวกเขากลับมาถึงบ้าน และต้นรู้สึกอิ่มเอมกับวันอันมีค่าที่ได้ใช้เวลาอยู่กับแก้ว

หลังจากที่พวกเขาแยกกันไป ต้นนั่งลงที่โต๊ะเขียนของเขา และเปิดภาพที่เขาวาดขึ้นมาเพื่อจะทำการแต่งเติมเพิ่มเติม ภาพน้ำตกที่เขาวาดในวันนี้เต็มไปด้วยอารมณ์และความรู้สึกที่เขาไม่สามารถอธิบายได้ เขารู้สึกว่าทุกสิ่งที่เขาทำมีความหมายมากขึ้นเมื่อมีแก้วอยู่ในชีวิตเขา

ในขณะเดียวกัน แก้วก็กลับไปทำงานในสวนของเธอ แต่ความคิดของเธอกลับไปที่ต้นตลอดเวลา รอยยิ้มและความจริงใจของเขาทำให้หัวใจของเธอเต้นแรง โดยเฉพาะเมื่อเขาพูดถึงความรู้สึกที่มีต่อเธอ ทั้งสองเริ่มรู้สึกว่าโชคชะตาของพวกเขากำลังนำพาให้มาเจอกัน

“เราจะเดินทางไปไหนในอนาคต” แก้วคิดในใจ ขณะที่มองไปที่ดาวที่เริ่มปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า เธอรู้ว่าอนาคตของเธอจะเต็มไปด้วยสีสันและความหมายมากมายจากคนที่เธอเริ่มรัก

คืนวันนั้นทั้งสองมีความคิดที่ไม่สามารถหลีกหนีได้ ทั้งต้นและแก้วต่างรู้ว่าพวกเขากำลังอยู่ในช่วงเวลาที่สำคัญของชีวิต และต้องทำให้ความรู้สึกนี้เติบโตอย่างต่อเนื่อง

ตอนต่อไป