ในเส้นทางของชีวิต เราต่างพบเจอผู้คนมากมาย ทั้งครอบครัว เพื่อน คนรอบข้าง หรือคนที่เดินเข้ามาเพียงชั่วคราว แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะเดินเคียงข้างเราไปจนถึง “วันสุดท้ายของชีวิต” เพราะเมื่อเวลาผ่านไป แต่ละคนล้วนมีเส้นทางของตนเอง และหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบแตกต่างกันออกไป
พ่อแม่
คือผู้ให้ชีวิต ผู้ที่รักเรามากที่สุด แต่วันหนึ่ง…ไม่ว่าเราจะอยากรั้งแค่ไหน ท่านก็ต้องจากไปตามกาลเวลา เราทำได้เพียงรัก ดูแล และตอบแทนท่านให้มากที่สุดในวันที่ท่านยังอยู่
พี่น้อง
เมื่อโตขึ้น ต่างก็ต้องเลือกเส้นทางของตัวเอง มีครอบครัวและภาระรับผิดชอบของตน การได้พบเจอกันอาจน้อยลง แต่ความเป็นพี่น้องจะคงอยู่ตลอดไป
ลูก
ลูกเกิดมาเพื่อให้เราเลี้ยงดู ทะนุถนอม และส่งเขาไปมีอนาคตในแบบของเขาเอง เราไม่อาจกักเขาไว้ได้ เพราะวันหนึ่งเขาต้องเติบโตและใช้ชีวิตในเส้นทางที่เลือกด้วยตัวเอง
เพื่อน
แม้จะรักและผูกพัน แต่เมื่อถึงช่วงวัยหนึ่ง ต่างก็มีชีวิต ครอบครัว และหน้าที่ที่ต้องดูแล การพบเจอกันอาจลดลง แต่ช่วงเวลาดี ๆ จะยังคงอยู่ในใจเสมอ
แต่…คู่ชีวิต
คือคนที่ถูกเลือกมาร่วมเส้นทางชีวิต
คือคนที่อยู่เคียงข้างเราในวันที่สุข และจับมือเราไว้ในวันที่ทุกข์
คือคนที่อยู่กับเราในค่ำคืนที่เหนื่อยล้า และแบ่งปันความหวังในวันพรุ่งนี้
คู่ชีวิตไม่ใช่เพียงคนที่ “รักเรา” แต่เป็นคนที่ “เลือกจะอยู่กับเรา” ไม่ว่าจะผ่านเรื่องร้ายหรือดีมากแค่ไหน พวกเขาคือคนที่จะอยู่ข้างกายจนถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิต
ดังนั้น… จงเลือกคนที่ทำให้หัวใจของคุณสงบ มีความสุข และรู้สึกปลอดภัย
เพราะเขาคือคนที่จะเดินอยู่เคียงข้างคุณจนถึงปลายทางของชีวิต
